"Roma Hukuku" sayfasının sürümleri arasındaki fark

From Hukuk Wiki
 
(Aynı kullanıcının aradaki diğer 5 değişikliği gösterilmiyor)
9. satır: 9. satır:
 
Roma hukukunun Devreleri :
 
Roma hukukunun Devreleri :
  
−
Roma hukuku, başlangıcı Roma tarihinin ilk devirlerine kadar uzanan ve milâdî altıncı asırda Jüstinyen'in (Justinianus) kanunlarıyla nihayet bulan uzun bir gelişmenin mahsulüdür. Yani bu inkişafın takriben bin yıldan fazla sürmüş bir tarihi vardır. Bu uzun gelişme çağlarında mezkür hukuk ani değil, tedricî inkılâp ve değişmelere uğramış, mütemadiyen şeklini değiştirmiştir. Öyle ki meselâ cumhuriyet ve prenslik devirlerinin hukuku, Jüstinyen hukukundan derin bir şekilde ayrılmaktadır. Doğrudan doğruya Roma hukukundan ve bu hukukun modern hukuklar üzerindeki tesirinden bahsedildiği zaman daha çok son safhası (Jüstinyen hukuku) kast olunmaktadır.
+
Roma hukuku, başlangıcı Roma tarihinin ilk devirlerine kadar uzanan ve milâdî altıncı asırda Jüstinyen'in (Justinianus) kanunlarıyla nihayet bulan uzun bir gelişmenin mahsulüdür. Yani bu inkişafın takriben bin yıldan fazla sürmüş bir tarihi vardır. Bu uzun gelişme çağlarında mezkür hukuk ani değil, geçici inkılâp ve değişmelere uğramış, mütemadiyen şeklini değiştirmiştir. Öyle ki örneğin cumhuriyet ve prenslik devirlerinin hukuku, Jüstinyen hukukundan derin bir biçimde ayrılmaktadır. Doğrudan doğruya Roma hukukundan ve bu hukukun modern hukuklar üzerindeki tesirinden bahsedildiği zaman daha çok son safhası (Jüstinyen hukuku) kast olunmaktadır.
  
−
Roma'nın başlangıcından (M.Ö. 754), milattan önce dördüncü asra kadar süren "eski hukuk devri". Bazı müellifler bu devre "krallık devresi" demişlerdir. Bu devre hukukunda cezai hükümler çoktur. Hukukî münasebetlerin çoğu, muhtemelen menşeleri rahiplerin dinî hukuklarında bulunan cezai hükümlerin ve kanunların himayesine alınmıştır. Ancak cumhuriyet devrinden önce yazılı bir hukuk mevcut olmayıp teamül hukuku hakimdir. Bu sebeple de mevkür devreye ait bilgiler kesin değildir.
+
Roma hukukunun dönemleri şöyle özetlenebilir;
−
İkinci Pön harbinden (M.Ö. 200) Prensliğin kuruluşuna kadar devam eden devre. Bazılarına göre bu devre M.Ö. 509 yılında kralların kovulmasıyla başlar ve adına "cumhuriyet devri" denir. Bu devrede hukukî münasebetleri tanzim eden üç nevi [[Kanun|kanun]] ve hukuk kaynağı ile karşılaşıyoruz: On iki levha kanunu, halk meclisleri kanunları ve pretor beyannameleri.
 
−
On iki levha kanunu M.Ö. 452 yılında yazılı olmayan hukuku tedvin için halk tarafından seçilen on kişi iki yıl çalışarak on iki levhaya, hukukun bütün sahalarına ait maddeleri yazmışlar ve bunlar halk meclislerince kabul edilerek kanunlaşmıştır. Bronz veya tahta yahut da fildişinden olduğu söylenen levhalar Roma'nın en büyük meydanına (Forum Romanum) asıldı ise de 60 yıl sonra Galler'in Roma'yı yağmalamaları sırasında imha edilmiştir. Tarihçi ve hukukçuların naklettiği kısımlardan anlaşıldığına göre 12 Levha Kanunları iki gaye güdüyordu:
 
−
Siyasi gayesi: Asillerle halk arasında mü[[MK|mk]]ün olduğu kadar eşitlik sağlamak ve vatandaşları, idarecilerin keyfi davranışlarına karşı korumak. Ancak kanunlar bunu tam manasıyla gerçekleştirememiştir; o devirde asiller ile halk arasındaki evlenme yasağı devam etmektedir.
 
−
Hukuki gayesi: Eski teamül hukukunu toplayıp tespit etmek.
 
−
On iki Levha Kanunu ibtidâî bir hukuk seviyesini temsil etmektedir. Ayrıca umumiyetle Roma hukukuna hâkim olan "şekilcilik" karakteri burada da kendini göstermektedir. Bazı örnek hükümler: Bir kimse, kendisine borçlu olan vatandaşı hâkim (majistra) önüne götürür, borçlu borcunu ödeyemezse muayyen şekillere riayet ederek ona el kor, evine götürür ve zincire vurur. Muayyen zaman içinde yine ödeyemezse öldürebilir. Veya köle olarak satar. Alacaklı birden fazla ise borçlu, alacaklar nispetinde parçalara ayrılır.
 
−
Devlete ve ammeye karşı işlenen suçların çoğuna ölüm cezası verilir: Vatana ihanet, ana veya babayı öldürme, kundakçılık (suçlu kırbaçlanır, zincire vurulur, ateşle öldürülür), yalancı şahitlik (suçlu uçuruma atılır), hâkimin rüşvet alması, üfürükçülük bu suçlar arasındadır.
 
−
Bazı suçlar ilâhların mukaddes haklarına tecavüz şeklinde anlaşılır, suçlu cemiyet dışı ve her türlü haklardan mahrum bırakılır. Herkes tarafından öldürülebilir.
 
−
Hususî menfaatlere ve şahıslara yönelik suçlarda şahsî intikam usulü caridir. Diyeti kabul etmezse suçlu, zarar görene teslim edilir; o da göze göz, dişe diş şeklinde öcünü alır.
 
−
Hırsızlık gece olur, suçu işlerken yakalanırsa hırsız öldürülebilir. Daha hafif durumlarda hırsız yaptığı zararı iki misli ile öder.
 
−
Aile reisi babadır. Riyaseti altındakilerin hayat ve ölümlerine şamil bir baba hâkimiyeti vardır. Bazı malların mülkiyetinin devren iktisabı için malın, tarafların, beş şahidin (baliğ Roma vatandaşı) ve bir terazicinin hazır bulunması şarttır. Ve bir seri şeklî muamele cereyan eder.
 
−
Halk meclisleri Majistra'nın teklifi, çeşitli halk meclislerince kabul edilmekle [[Kanun|kanun]] hükmünü alırdı. On iki Levha Kanunları böyle kabul edilmiş ve daha sonra da bu şekilde birçok [[Kanun|kanun]] çıkarılmıştır.
 
−
Pretor beyannameleri Pretor bir nevi hâkimdir. M.Ö. 367 yılına kadar kazâî kuvvet, cumhuriyet devletinin en yüksek makamları olan Konsüllerin elinde idi. 367'de şehir dâhilindeki vatandaşların davaları ile meşgul olmak üzere pretorluk makamı ihdas edildi.
 
−
Pretor sadece bir hâkim ve adliye memuru değildi. Konsülün halefi olduğu için kaza sahasında Roma devletinin isteğini temsil ederdi. Bu sebeple hukuku inkişaf ettirmek vazifesi de ona aitti.
 
−
Önceleri On iki Levha Kanunu'na göre davacının iddiaları jüri tarafından dinlenir, haklı görüldüğü takdirde pretora düşen kanunu tatbik etmek, davalıyı mahkûm eylemekten ibaret olurdu.
 
−
Fakat devletin ve iktisadî şartların terakkisi neticesinde eski kanunlar hukukî hayatın tanzimi için kâfi olmaktan çıkmış; hüsnüniyete dayanan şekilsiz muameleler çoğalmıştı. Bunun üzerine "formül usulü" kabul edildi. Bu usule göre taraflar, anlaşmazlık halinde hâkimin kararına tâbi olmaya kendilerini icbar eden bir anlaşma akdediyorlardı. Hâkimi bağlayan bu anlaşma kısa bir formül şeklinde yazılıyordu. Pretor da her yıl riayet edeceği prensipleri beyaz bir levhaya yazarak ilân ediyordu ki buna beyanname manasında "edictum" deniyordu. Beyannamelerde yazılı prensip ile kaideler sonra gelen pretorlar tarafından da tatbik edilebilirdi. Bu şekilde, kanunlar ve teamüllerin yanında bir de pretor hukuku inkişaf etti. Bu hukuk, amme menfaati uğrunda medenî hukuku düzeltmek, ona yardım etmek, onun yerini tutmak üzere pretorlar tarafından konmuş hukuktur.
 
−
Umumiyetle pretorlar Roma hukukunu inkişaf ettirmiş, eski dar, şekilci, bazen zalim kaideler yerine daha ileri, insanî prensipler vazetmişlerdir.
 
−
Prenslik devrinden milâdî üçüncü asrın ortalarına kadar devam eden "klasik hukuk devri". Bazı Roma hukukçularına göre bu devre M.Ö. 27 yılında Augustus ile başlayıp M. 284 yılında Diocletianus ile son bulan "pirenslik" devridir. Prenslik devrinde daha önceki hukuk kaynakları devam etmekle beraber bazı değişiklikler olmuş ve bu arada Senatus (ayan meclisi) kararları önemli rol oynamıştır. Sezar, Senatus ile mücadele edip onu nüfuzu altına aldığı halde evlâtlığı Augustus ona hürmet göstermiş ve muhafaza etmiştir. Senatus'un [[Kanun|kanun]] koyma selâliyeti yoktu, o bir istişare mercii idi. Fakat halk meclislerinin kabul ettiği kanunlar çok defa Senatus'dan gelen teklife uygun olurdu. Augustus ictimâî emellerini gerçekleştirmek için halk meclislerinden istifade etmiş, Roma cemiyetini bozulmaktan korumak maksadıyla evlenmeyi teşvik, köle azat etmeyi meneden kanunları buradan çıkarmıştır.
 
−
Bu devrede inkişaf eden bir hukuk kaynağı da imparator emirnameleridir. Devrin özelliği icabı pretorun salâhiyeti daralmış, imparatorların iktidar ve salâhiyeti artmış, emir ve beyanları [[Kanun|kanun]] mahiyetini iktisap etmiştir.
 
−
Yine bu devrede imparatorlar tarafından hukuk âlimlerine, hukuki sorulara cevap verme, açıklama... Salâhiyeti verilmiş, zamanla âlimlerin cevap ve açıklamaları [[Kanun|kanun]] hükmünü haiz olmuş, büyük hukukçular yetişmiş ve eserler vücuda getirilmiştir.
 
−
Klâsik hukuk edebiyatının birden sona ermesiyle başlayan ve Jüstinyen kanunlarıyla sona eren "Bizans" devri. Daha çok amme hukukunu nazar-ı itibare alanlara göre bu devre M. 284-565 yılları arasında geçer ve "aşağı imparatorluk devri" adını alır. Mutlak kırallık devrinde devletin idaresi tamamen hükümdarın eline geçtiği zaman onun herhangi bir hukukî faaliyeti, şekli ne olursa olsun [[Kanun|kanun]] hükmünü alıyordu. Hukukî lisanın eski ağır ve dar şekli [[Terk|terk]] ediliyor, vaka’ların münferit olarak halli, hukukun kanunlarla tanzimine tercih ediliyordu. Bunun sebebi kanunların pek çok ve dağınık oluşu idi. Yine bu sebeple kanunların toplanması faaliyetine girişildi. Birçok toplamalar ve tedvinler arasında en önemlisi İstanbul'da İmparator Jüstinyen tarafından yapılanıdır. İmparatorun emriyle I. ve III. asırda yaşamış olan 39 hukukçunun eserlerini 16 kişilik bir komisyon derlerdi. Bu mecmua 30.12.533 tarihinde mer'iyete girdi. Bundan önce ve sonra da önemli toplama ve derlemeler yapılarak mer'iyete kondu. Jüstinyen müdevvenatı dört kısımdan mürekkep olup hepsine birden "Corpus juris Civilis" denir ki "Medenî Hukuk Külliyatı' manasını ifade etmektedir.
 
−
565'ten 1453 yılına kadar devam eden "Bizans İmparatorluğu" devresi. Jüstinyen'in faaliyetiyle Roma hukukunun bin senelik inkişafı sona ermiştir. İmparatorluğun yıkılmasından sonra XI. asırdan itibaren kuzey İtalya'daki hukuk mektepleri mezkür müdevvenatı ele almış, okutmuş, işlemiş ve modern hukuk üzerindeki tesirini temin etmişlerdir.
 
  
−
Roma Hukukunun Dünya Hukukuna Tesiri: Bugün yürürlükte bulunan hukuk sistemlerinin çoğunun kaynakları arasında Roma hukuku vardır. Almanya, Fransa, İtalya, İsviçre ve dolayısıyla Türkiye gibi memleketlerde hususi hukuk kaidelerinin mühim bir kısmının kaynağını Roma hukuku teşkil etmektedir. Bu tesirin başlangıcı XII. asırda İtalya'da Bolonya Üniversitesindeki tedrisat ile olmuştur. Avrupa'nın çeşitli yerlerinden buraya akın eden talebe, okudukları ve öğrendikleri Roma hukuku mefhumlarını memleketlerine dönüp hâkim oldukları zaman tatbik etmekten çekinmiyorlardı. Bu kapitalist hukuk yeni zamanı hazırlayan ictimâî ve iktisadî şartlara uygun geliyordu. İşte bilhassa İtalya'da tahsil etmiş hukukçular vasıtasıyla Roma hukukunun Batı memleketlerine sirayet etmesine ve onlar tarafından kabul edilmesine "Roma Hukukunun iktibası (reception)" denmektedir.  
+
1- Roma'nın başlangıcından (M.Ö. 754), milattan önce dördüncü asra kadar süren "eski hukuk devri". Bazı müellifler bu devre "krallık devresi" demişlerdir. Bu devre hukukunda cezai hükümler çoktur. Hukukî münasebetlerin çoğu, muhtemelen menşeleri rahiplerin dinî hukuklarında bulunan cezai hükümlerin ve kanunların himayesine alınmıştır. Ancak cumhuriyet devrinden önce yazılı bir hukuk mevcut olmayıp teamül hukuku hakimdir. Bu sebeple de mevkür devreye ait bilgiler kesin değildir.
−
Orta zamanların sonunda kendilerine "Roma İmparatoru" dedirten Alman İmparatorları XV ve XVI. asırda Roma hukukunu kül halinde kabul ettiler ve 1 Ocak 1900'de Alman Medenî Kanunu kabul edilinceye kadar mezkür hukuk yürürlükte kaldı.
 
−
Roma Hukuku Yunatistan'da da 1940 yılına kadar cari olmuştur.
 
−
Bugün Roma Hukuku hiçbir yerde doğrudan doğruya yürürlükte değildir. XIX. ve XX. yüzyılda Avrupa ve Avrupa harici devletler, hukukun çeşitli sahalarında millî kanunlar yapmışlardır. Ancak buralarda hususî hukukun [[Kanun|kanun]] ve kaideleri -memleketlere göre az veya çok olarak- Roma hukukundan gelmektedir. Güney ve Orta Amerika ile Asya ve Afrika'nın birçok devleti kanunlarını, Fransız, Alman ve İsviçre kanunlarını model alarak yaptıkları için Roma Hukuku mefhumları bu kanunlarda -dolaylı olarak- yaşamaktadır.
 
−
Bu sebeple birçok memleketin Hukuk Fakültelerinde Roma Hukuku kürsüleri vardır ve bu hukuk tedris edilmektedir.  
 
  
 +
 +
2- İkinci Pön harbinden (M.Ö. 200) Prensliğin kuruluşuna kadar devam eden devrede (Bazılarına göre bu devre M.Ö. 509 yılında kralların kovulmasıyla başlar ve adına "cumhuriyet devri" denir.) hukuki ilişkileri düzenleyen eden üç tür [[Kanun|kanun]] ve hukuk kaynağı vardır:
 +
 +
a) [[Oniki levha kanunları]] , b) [[Halk meclisleri]] kanunları ve c) [[Pretor beyannameleri]] .
 +
 +
 +
3- Prenslik devrinden miladi üçüncü yüzyılın ortalarına kadar devam eden "klasik hukuk devri". Bazı Roma hukukçularına göre bu dönem M.Ö. 27 yılında Augustus ile başlayıp, MÖ. 284 yılında Diocletianus ile sona eren "prenslik" devridir. Prenslik devrinde daha önceki hukuk kaynakları devam etmekle birlikte bazı değişiklikler olmuş ve bu arada Senatus (ayan meclisi) kararları önemli bir rol oynamıştır. Sezar, Senatus ile mücadele edip onu nüfuzu altına aldığı halde evlatlığı Augustus ona saygı göstermiş ve korumuştur. Senatus'un [[Kanun|kanun]] koyma yetkisi yoktur.
 +
Senatus bir danışma mercii idi. Fakat [[Halk_meclisleri|halk meclisleri]] nin kabul ettiği kanunlar çoğu defa Senatus'dan gelen teklife uygun olurdu.
 +
Augustus toplumsal amaçlarını gerçekleştirmek için halk meclislerinden yararlanmış, Roma toplumunu bozulmaktan korumak maksadı ile evlenmeyi teşvik ve köle azat etmeyi yasaklayan kanunları buradan çıkarmıştır.
 +
 +
Klasik hukuk devrinde yeşeren bir hukuk kaynağı da imparator emirnameleridir. Devrin özelliği gereği pretorun yetkileri daralmış, imparatorların iktidar ve yetkisi artmış, emir ve beyanları [[Kanun|kanun]] mahiyetini kazanmıştır.
 +
 +
Klasik hukuk döneminde imparatorlar tarafından hukuk bilginlerine, hukuki sorulara cevap verme, açıklama...gibi yetkiler verilmiş, zamanla hukuk bilimadamlarının cevap ve açıklamaları [[Kanun|kanun]] hükmünü kazanmış, büyük hukukçular yetişmiş ve önemli bilimsel eserler ortaya çıkarılmıştır.
 +
 +
 +
4- Klasik hukuk akımının birden sona ermesi ile başlayan ve Jüstinyen kanunları ile sona eren "Bizans devri". Daha çok kamu hukukunu dikkate alanlara göre bu devre MS. 284-565 yılları arasında geçer ve "aşağı imparatorluk devri" adını alır. Mutlak krallık devrinde devletin yönetimi tamamen hükümdarın eline geçtiği zaman onun herhangi bir hukukî faaliyeti, şekli ne olursa olsun [[Kanun|kanun]] hükmünü alıyordu. Hukukî lisanın eski ağır ve dar şekli [[Terk|terk]] ediliyor, olayların bağımsız olarak halledilmesi, hukukun kanunlarla düzenlenmesine tercih ediliyordu. Bunun nedeni kanunların çok fazla ve dağınık oluşuydu. Yine bu nedenle kanunların derlenmesi ve toplanması faaliyetine girişildi. Birçok toplamalar ve düzenlemeler arasında en önemlisi İstanbul'da İmparator Jüstinyen tarafından yapılmış olandır. İmparatorun emri ile 1. ve 3.cü yüzyılda yaşamış olan 39 hukukçunun eserlerini 16 kişilik bir komisyon derlerdi. Bu dergi 30.12.533 tarihinde yürürlüğe girdi. Bundan önce ve sonra da önemli toplama ve derlemeler yapılarak yürürlüğe konuldu. Jüstinyen derlemeleri (müdevvenatı) dört bölümden oluşur, hepsine birden " ''Corpus juris Civilis'' " denir ki modern hukukta "''[[Medeni_Hukuk|Medeni Hukuk]] Külliyatı''" anlamını ifade etmektedir.
 +
 +
 +
5- 565'ten 1453 yılına kadar devam eden "Bizans İmparatorluğu" devresi. Jüstinyen'in faaliyetiyle Roma hukukunun bin senelik inkişafı sona ermiştir. İmparatorluğun yıkılmasından sonra XI. asırdan itibaren kuzey İtalya'daki hukuk mektepleri bu toplanmış yapıtları (müdevvenat) ele almış, okutmuş, işlemiş ve modern hukuk üzerindeki etkisni sağlamışlardır.
 +
 +
 +
 +
Ayrıca bakınız : [[Roma hukukunun Modern hukuka etkisi]]
  
  
 
----
 
----
 
[http://www.hukuki.net/modules.php?name=Encyclopedia&op=list_content&cid=2 Roma Hukuku Terimleri]
 
[http://www.hukuki.net/modules.php?name=Encyclopedia&op=list_content&cid=2 Roma Hukuku Terimleri]

01:09, 23 Ekim 2009 itibarı ile sayfanın şu anki hâli

Roma Hukuku ile ilgili bölüm.

ROMA HUKUKU Hukuk sistemleri içinde çok önemli bir yer tutan Roma Hukuku kamu hukuku ve özel hukuk ayırımına dayanmaktadır. Beşeri bir sistem olarak İÖ 7. yüzyılda kurulan Roma İmparatorluğu'nda ve MS. 396'da ikiye bölünmesinden sonra Bizans İmparatorluğu’nda hüküm sürmüştür.

5. yüzyılda Justinanus, Corpus Juris Civilis denilen külliyatı toplamıştır. Kıta Avrupası ülkeleri hukuku bu külliyat temeline dayanmaktadır. MS 6. yüzyılda Justinianus Batı Roma İmparatorluğunu kaybettiği toprakları yeniden kazanmak ve Roma hukukunun bütün bu topraklarda eski saf haliyle uygulanmasını sağlamak amacıyla çalışmalar başlattı. Bu çalışmalar sonunda bir kanunlaştırma hareketi olan Corpus Iuris Civilis oluştu. Corpus Iuris Civilis 4 bölümden oluşmaktadır. Institiones, Digesta, Codex ve Novella. Institiones ve Digesta'da klasik dönem hukukçularının eserlerinin derlendiğini, Codex'te Iustinianus'a kadarki imparator emirnamelerini, külliyata daha sonradan eklenen Novella'da ise Iustinianus'un emirnamelerini görüyoruz. Glossator'ların (şerhçiler) çalışmaları çağdaş hukuka tesir etmiş, Roma Hukuku'na bağlı ülkelere "civil law" denilmiştir.


Roma hukukunun Devreleri :

Roma hukuku, başlangıcı Roma tarihinin ilk devirlerine kadar uzanan ve milâdî altıncı asırda Jüstinyen'in (Justinianus) kanunlarıyla nihayet bulan uzun bir gelişmenin mahsulüdür. Yani bu inkişafın takriben bin yıldan fazla sürmüş bir tarihi vardır. Bu uzun gelişme çağlarında mezkür hukuk ani değil, geçici inkılâp ve değişmelere uğramış, mütemadiyen şeklini değiştirmiştir. Öyle ki örneğin cumhuriyet ve prenslik devirlerinin hukuku, Jüstinyen hukukundan derin bir biçimde ayrılmaktadır. Doğrudan doğruya Roma hukukundan ve bu hukukun modern hukuklar üzerindeki tesirinden bahsedildiği zaman daha çok son safhası (Jüstinyen hukuku) kast olunmaktadır.

Roma hukukunun dönemleri şöyle özetlenebilir;

1- Roma'nın başlangıcından (M.Ö. 754), milattan önce dördüncü asra kadar süren "eski hukuk devri". Bazı müellifler bu devre "krallık devresi" demişlerdir. Bu devre hukukunda cezai hükümler çoktur. Hukukî münasebetlerin çoğu, muhtemelen menşeleri rahiplerin dinî hukuklarında bulunan cezai hükümlerin ve kanunların himayesine alınmıştır. Ancak cumhuriyet devrinden önce yazılı bir hukuk mevcut olmayıp teamül hukuku hakimdir. Bu sebeple de mevkür devreye ait bilgiler kesin değildir.


2- İkinci Pön harbinden (M.Ö. 200) Prensliğin kuruluşuna kadar devam eden devrede (Bazılarına göre bu devre M.Ö. 509 yılında kralların kovulmasıyla başlar ve adına "cumhuriyet devri" denir.) hukuki ilişkileri düzenleyen eden üç tür kanun ve hukuk kaynağı vardır:

a) Oniki levha kanunları , b) Halk meclisleri kanunları ve c) Pretor beyannameleri .


3- Prenslik devrinden miladi üçüncü yüzyılın ortalarına kadar devam eden "klasik hukuk devri". Bazı Roma hukukçularına göre bu dönem M.Ö. 27 yılında Augustus ile başlayıp, MÖ. 284 yılında Diocletianus ile sona eren "prenslik" devridir. Prenslik devrinde daha önceki hukuk kaynakları devam etmekle birlikte bazı değişiklikler olmuş ve bu arada Senatus (ayan meclisi) kararları önemli bir rol oynamıştır. Sezar, Senatus ile mücadele edip onu nüfuzu altına aldığı halde evlatlığı Augustus ona saygı göstermiş ve korumuştur. Senatus'un kanun koyma yetkisi yoktur. Senatus bir danışma mercii idi. Fakat halk meclisleri nin kabul ettiği kanunlar çoğu defa Senatus'dan gelen teklife uygun olurdu. Augustus toplumsal amaçlarını gerçekleştirmek için halk meclislerinden yararlanmış, Roma toplumunu bozulmaktan korumak maksadı ile evlenmeyi teşvik ve köle azat etmeyi yasaklayan kanunları buradan çıkarmıştır.

Klasik hukuk devrinde yeşeren bir hukuk kaynağı da imparator emirnameleridir. Devrin özelliği gereği pretorun yetkileri daralmış, imparatorların iktidar ve yetkisi artmış, emir ve beyanları kanun mahiyetini kazanmıştır.

Klasik hukuk döneminde imparatorlar tarafından hukuk bilginlerine, hukuki sorulara cevap verme, açıklama...gibi yetkiler verilmiş, zamanla hukuk bilimadamlarının cevap ve açıklamaları kanun hükmünü kazanmış, büyük hukukçular yetişmiş ve önemli bilimsel eserler ortaya çıkarılmıştır.


4- Klasik hukuk akımının birden sona ermesi ile başlayan ve Jüstinyen kanunları ile sona eren "Bizans devri". Daha çok kamu hukukunu dikkate alanlara göre bu devre MS. 284-565 yılları arasında geçer ve "aşağı imparatorluk devri" adını alır. Mutlak krallık devrinde devletin yönetimi tamamen hükümdarın eline geçtiği zaman onun herhangi bir hukukî faaliyeti, şekli ne olursa olsun kanun hükmünü alıyordu. Hukukî lisanın eski ağır ve dar şekli terk ediliyor, olayların bağımsız olarak halledilmesi, hukukun kanunlarla düzenlenmesine tercih ediliyordu. Bunun nedeni kanunların çok fazla ve dağınık oluşuydu. Yine bu nedenle kanunların derlenmesi ve toplanması faaliyetine girişildi. Birçok toplamalar ve düzenlemeler arasında en önemlisi İstanbul'da İmparator Jüstinyen tarafından yapılmış olandır. İmparatorun emri ile 1. ve 3.cü yüzyılda yaşamış olan 39 hukukçunun eserlerini 16 kişilik bir komisyon derlerdi. Bu dergi 30.12.533 tarihinde yürürlüğe girdi. Bundan önce ve sonra da önemli toplama ve derlemeler yapılarak yürürlüğe konuldu. Jüstinyen derlemeleri (müdevvenatı) dört bölümden oluşur, hepsine birden " Corpus juris Civilis " denir ki modern hukukta "Medeni Hukuk Külliyatı" anlamını ifade etmektedir.


5- 565'ten 1453 yılına kadar devam eden "Bizans İmparatorluğu" devresi. Jüstinyen'in faaliyetiyle Roma hukukunun bin senelik inkişafı sona ermiştir. İmparatorluğun yıkılmasından sonra XI. asırdan itibaren kuzey İtalya'daki hukuk mektepleri bu toplanmış yapıtları (müdevvenat) ele almış, okutmuş, işlemiş ve modern hukuk üzerindeki etkisni sağlamışlardır.


Ayrıca bakınız : Roma hukukunun Modern hukuka etkisi


Roma Hukuku Terimleri

Retrieved from "http://wiki.hukuki.net/index.php?title=Roma_Hukuku&oldid=18042"